De Moro-reflex, ook wel het schrikreflex genoemd, is een natuurlijke reactie die optreedt bij zuigelingen als reactie op plotselinge veranderingen in zintuiglijke prikkels, zoals plotselinge geluiden, bewegingen of een gevoel van vallen. Deze reflex wordt vaak geactiveerd tijdens de eerste drie tot vier maanden na de geboorte.
Wanneer een baby wordt blootgesteld aan een onverwachte stimulus, spreidt hij of zij de armen wijd uit, opent de handpalmen, ademt snel in en houdt de adem even vast, gevolgd door een luide uitademing en soms huilen. Dit reflexmatige gedrag kan helpen bij het alarmeren van de baby en het aantrekken van de aandacht van verzorgers.
De Moro-reflex heeft een evolutionaire functie, omdat het de baby in staat stelt om snel te reageren op potentieel gevaarlijke situaties en bescherming te zoeken. Het helpt ook bij het reguleren van de ademhaling en het hartslagpatroon van de baby.
Wanneer de Moro-reflex echter ongeremd aanwezig blijft na de normale ontwikkelingsperiode, kan dit verschillende problemen veroorzaken.
Deze kunnen zijn:
Het is belangrijk op te merken dat een Moro-reflex die aanhoudt na de normale ontwikkelingsperiode mogelijk wijst op een verstoring in het zenuwstelsel en kan worden geassocieerd met andere ontwikkelings- en gedragsstoornissen.